O szczęśliwie zakończonych poszukiwaniach 86-latka i kilka wskazówek jak zapobiegać zaginięciom starszych osób - Wiadomości - Komenda Miejska Policji w Gdańsku

W piątek o godzinie 20.30 policjanci otrzymali zgłoszenie o zaginięciu 86-letniego mężczyzny cierpiącego na chorobę alzheimera, który wyszedł z domu o godzinie 17.30 i do niego nie powrócił. Komendant komisariatu wszczął alarm dla policjantów. Natychmiast po zgłoszeniu funkcjonariusze rozpoczęli poszukiwania. Zaczynając od miejsca, w którym ostatni raz był widziany zaginiony, policjanci sprawdzali pobliską okolicę. Rysopis oraz zdjęcie mężczyzny oficer dyżurny przekazał policjantom patrolującym ulice Gdańska. W poszukiwania zaangażowali się dzielnicowi mł.asp. Alicja Kluk i asp. Tobiasz Szczepański, którzy sprawdzili bardzo dokładnie miejsca, do których mógł pójść mężczyzna. Dzielnicowi rozmawiali z taksówkarzami, motorniczymi, kierowcami autobusów. Dzięki zebranym informacjom funkcjonariusze znaleźli starszego pana w rejonie pętli tramwajowej. Mężczyzna był zmęczony i zagubiony. Dzielnicowi otoczyli go opieką i zawieźli do komisariatu, tam został przekazany pod opiekę rodziny. 86-latek nie potrzebował pomocy medycznej.

Policjanci co jakiś czas otrzymują zgłoszenia o zaginięciu starszych osób, najczęściej dotkniętych chorobami charakterystycznymi dla podeszłego wieku takimi jak demencja, choroba Alzheimera czy zaburzenia pamięci. Działania poszukiwawcze wiążą się z zaangażowaniem wielu funkcjonariuszy Policji, współdziałania straży pożarnej czy innych służb oraz ochotników. Często poszukiwania prowadzone są pod bardzo silną presją czasu, w szczególności, kiedy do zaginięcia dochodzi w nocy, w okresie zimowym czy na terenie leśnym. Warto pamiętać , że zarówno najbliżsi jak i mieszkańcy mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo osób w podeszłym wieku. Warto zapoznać się ze wskazówkami, które odnoszą się do tego-jak zapobiegać, jak pomóc, co robić, gdy zaginie osoba starsza.

Podstawowe przyczyny zaginięć osób starszych to zaniki pamięci spowodowane chorobami takimi jak: następstwa udarów, wylewów, choroba Alzheimera, demencje i zaburzenia pamięci spowodowane urazem. Zdarza się, że osoba starsza zasłabnie, jest w szpitalu bez dokumentów, a rodzina dopiero po kilku dniach orientuje się, że seniora nie ma w domu i zaczyna go szukać, nie wiedząc, od jakiego miejsca zacząć.

Jeszcze poważniejszą sytuacja jest, gdy chory z chorobą Alzheimera wybiera się z domu, np. chcąc odwiedzić córkę, syna, przyjaciół. Sprawna osoba bez problemu dotrze z pomocą innych na dworzec, a każdy chętnie pomoże staruszce/ staruszkowi wsiąść do autobusu itp. Zanim zorientujemy się, że naszego bliskiego nie ma, może on już być na drugim końcu Polski. Jeśli nie ma dokumentów wówczas ustalenia miejsca jego pobytu, potwierdzenie, że nie znajduje się w sytuacji zagrażającej życiu lub zdrowiu, jest bardzo trudne.

Jak zapobiegać zaginięciom.

-Przede wszystkim kontrolujmy co dzieje się z naszymi seniorami. Wystarczy telefon, by wiedzieć, czy są w domu.

- Warto poprosić sąsiadkę by zwróciła uwagę na naszego bliskiego i w sytuacjach niepokojących zadzwoniła do nas.

- Nakłaniajmy bliskich do noszenia dowodu osobistego, nawet jeśli dopisuje im zdrowie. Nigdy nie wiemy, kiedy zdarzy się wypadek, wylew lub inna sytuacja medyczna, która zakończy się w szpitalu. Trudno znaleźć rodzinę kogoś, kto trafia do szpitala jako osoba o nieustalonej tożsamości.

- Na wewnętrznej stronie ubrania naszego bliskiego można wszyć „metki” z imieniem, nazwiskiem i adresem oraz numerem telefonu, pod który należy dzwonić, jeśli dana osoba nie będzie wiedziała, jak trafić do domu. Na „metkach” wszytych do ubrania lub na osobnej kartce noszonej w kieszeni warto zapisać, na co choruje nasz bliski i jakie leki przyjmuje. Metki zastępowane są opaskami lokalizowanymi na nadgarstkach.

-Jeśli osoba starsza, mająca kłopoty z pamięcią, samodzielnie porusza się po mieście lub podróżuje, koniecznie musi mieć ze sobą telefon komórkowy, w którym zapisane są numery do rodziny.
- Warto znać ubrania naszego bliskiego, aby w przypadku zaginięcia móc opisać jego ubiór lub wydedukować go na podstawie brakujących części garderoby;

- Warto mieć aktualne zdjęcia bliskiego, by w razie potrzeby przekazać je Policji;

- Warto znać ulubione miejsca seniora, gdyż istnieje prawdopodobieństwo, że udał się właśnie tam.

Nasz bliski zaginął. Co robić?

- Jak najszybciej powiadom najbliższą jednostkę Policji;

- Przekaż Policji wszystkie informacje dotyczące osoby zaginionej;

- Dokładnie przeszukaj okolicę, prześledź krok po kroku trasę, którą mógł przebyć zaginiony, możesz pokazać zdjęcie zaginionego osobom, które mieszkają lub pracują w pobliżu;

- Sprawdź wszelkie miejsca, w których osoba zaginiona może przebywać, zadzwoń do znajomych;

Jak mogę pomóc osobie zaginionej?

-Bardzo ważna jest nasza czujność i empatia w kontaktach z osobami w podeszłym wieku z naszego otoczenia. Jeśli widzimy kogoś, kto zachowuje się w naszym odczuciu dziwnie, wygląda na zagubionego i jednocześnie prosi np. o wskazanie, którędy dojść na dworzec, bądźmy otwarci na zapytanie i zweryfikowanie planów tej osoby. Jeżeli mamy informację, że taka osoba ma problemy z pamięcią i w przeszłości występowały incydenty związane z niekontrolowanym opuszczeniem miejsca zamieszkania to koniecznym, jest powiadomienie najbliższej rodziny lub jednostki Policji.
- To samo dotyczy nietypowego ubrania, np. na zewnątrz jest zimno, a widzimy seniora w swetrze i kapciach-nie jest to normalny ubiór i powinno to wzbudzić nasze podejrzenia, że może potrzebować pomocy.
Co robić, kiedy ustalimy, że ktoś się zgubił i mamy bezpośredni kontakt z taką osobą?
Poprosić o dane lub kontakt do rodziny, a jeśli nie możemy tego ustalić, skontaktujmy się z numerem alarmowym 112. Z pewności uzyskamy pomoc. Takie działanie może uratować czyjeś zdrowie i życie.